آیه
ترجمه
وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا
سوگند به خورشيد و تابندگى اش
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا
سوگند به ماه چون پى [خورشيد] رود
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا
سوگند به روز چون [زمين را] روشن گرداند
وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا
سوگند به شب چو پرده بر آن پوشد
وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا
سوگند به آسمان و آن كس كه آن را برافراشت
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا
سوگند به زمين و آن كس كه آن را گسترد
وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا
سوگند به نفس و آن كس كه آن را درست كرد
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا
سپس پليدكارى و پرهيزگارى اش را به آن الهام كرد
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاهَا
كه هر كس آن را پاك گردانيد قطعا رستگار شد
وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا
و هر كه آلوده اش ساخت قطعا درباخت
كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا
[قوم] ثمود به سبب طغيان خود به تكذيب پرداختند
إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا
آنگاه كه شقى ترينشان بر[پا] خاست
فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا
پس فرستاده خدا به آنان گفت زنهار ماده شتر خدا و [نوبت] آبخوردنش را [حرمت نهيد]
فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا
و[لى] دروغزنش خواندند و آن [ماده شتر] را پى كردند و پروردگارشان به [سزاى] گناهشان بر سرشان عذاب آورد و آنان را با خاك يكسان كرد
وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا
و از پيامد كار خويش بيمى به خود راه نداد