وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ

سوگند به انجير و زيتون

وَطُورِ سِينِينَ

و طور سينا

وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ

و اين شهر امن [و امان]

لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ

[كه] براستى انسان را در نيكوترين اعتدال آفريديم

ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ

سپس او را به پست‏ ترين [مراتب] پستى بازگردانيديم

إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ

مگر كسانى را كه گرويده و كارهاى شايسته كرده‏ اند كه پاداشى بى‏ منت‏ خواهند داشت

فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ

پس چه چيز تو را بعد [از اين] به تكذيب جزا وامى دارد

أَلَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِينَ

آيا خدا نيكوترين داوران نيست