كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ
نه چنين است [كه مى پندارند] كه كارنامه بدكاران در سجين است
وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ
و جز هر تجاوزپيشه گناهكارى آن را به دروغ نمى گيرد
إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ
[همان كه] چون آيات ما بر او خوانده شود گويد [اينها] افسانه هاى پيشينيان است
كَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِمْ مَا كَانُوا يَكْسِبُونَ
نه چنين است بلكه آنچه مرتكب مى شدند زنگار بر دلهايشان بسته است
كَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ
زهى پندار كه آنان در آن روز از پروردگارشان سخت محجوبند
ثُمَّ يُقَالُ هَذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ
سپس [به ايشان] گفته خواهد شد اين همان است كه آن را به دروغ مى گرفتيد
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ
نه چنين است در حقيقت كتاب نيكان در عليون است
خِتَامُهُ مِسْكٌ وَفِي ذَلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ
[باده اى كه] مهر آن مشك است و در اين [نعمتها] مشتاقان بايد بر يكديگر پيشى گيرند
إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ
[آرى در دنيا] كسانى كه گناه میکردند آنان را كه ايمان آورده بودند به ريشخند مى گرفتند
وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ
و چون بر ايشان مى گذشتند اشاره چشم و ابرو با هم رد و بدل میکردند
وَإِذَا انْقَلَبُوا إِلَى أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَكِهِينَ
و هنگامى كه نزد خانواده[هاى] خود بازمى گشتند به شوخ طبعى مى پرداختند
وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَؤُلَاءِ لَضَالُّونَ
و چون مؤمنان را مى ديدند مى گفتند اينها [جماعتى] گمراهند
وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ
و حال آنكه آنان براى بازرسى [كار]شان فرستاده نشده بودند